هدفم به اهتزاز درآوردن پرچم ایران است / به چادرم افتخار می‌کنم
تاریخ انتشار: ۱۳ آبان ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۰۲۴۱۶۶
بانوی محجبه کاروان پاراآسیایی کشورمان در هانگژو از حضور خود در این مسابقات، افتخار آفرینی برای ایران اسلامی و تقدیم مدال خود به کودکان غزه می‌گوید.
به گزارش خبرنگار ایمنا، الناز دارابیان ورزشکار پر افتخار پارادومیدانی در ماده پرتاب دیسک متولد تولد ۱۳۶۲ در عجب شیر است که از بدو تولد به دلیل خطای پزشکی در حین بارداری و تجویز داروی ممنوعه برای مادر، دچار معلولیت شدید جسمی و حرکتی شده است، وی از سال ۲۰۱۸ تا کنون به مدت ۵ سال رکورد پرتاب دیسک در بخش پارا در دست این بانوی ایرانی است و در آخرین افتخار آفرینی خود در این رشته و در کلاس F53، با رکورد ۱۴.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
دارابیان در کنار موفقیت‌های ورزشی به واسطه حجاب برتر و داشتن چادر نگاه‌های بسیاری را به سوی خویش معطوف کرده است و توانسته با موفقیت‌هایش پیام روشنی از حضور زنان محجبه مسلمان را در عرصه‌های بین‌المللی مختلف ورزشی به دنیا نشان دهد.
در ادامه گفت‌وگوی الناز دارابیان بانوی محجبه و قهرمان کشورمان با خبرنگار ایمنا را می‌خوانید:
ایمنا: ابتدا از خودتان بگویید. چه شد که به ورزش روی آوردید؟
دارابیان: در زمان دانشجویی فعالیت و کارهای زیادی را امتحان کردم، کارهایی همچون بافت تابلو فرش، گلیم بافی، ویراستاری، انجام پروژه‌های فرهنگی مذهبی که همه آنها دریچه تازه‌ای از زندگی را به من نشان دادند، تا مقطع کارشناسی رشته ادبیات را خواندم و همزمان با شروع دوره کارشناسی ارشد درون من حس نیاز به یک تجربه جدید ورای درس و هنر شکل گرفت و به دنبال تحربه‌های جدید بودم احساس می‌کردم یک جای خالی در زندگی من وجود دارد؛ به سراغ ورزش رفتم و در ابتدا به صورت تفریحی و آشنایی ورزش را دنبال کردم، در سال ۹۱ از پایان‌نامه کارشناسی ارشد دفاع کردم در آن زمان تمرین داشتم اما خب به صورت حرفه‌ای ورزش را دنبال نمی‌کردم و با آشنایی من با الهه شیعه دوران حرفه‌ای ورزش من شروع شد.
در ابتدا هیچ آشنایی با ورزش جانبازان و معلولین نداشتم. با پیگیری‌هایی که داشتم به من رشته شنا را معرفی کردند اما به دلیل اینکه امکان حضور در مسابقات بین‌المللی برای بانوان وجود نداشت این رشته را انتخاب نکردم و وارد رشته دومیدانی شدم؛ از سال ۹۳ به صورت جدی به ورزش پرداختم و پس از سه سال کار کردن در رشته دومیدانی ماده پرتاب دیسک از سال ۹۶ وارد تیم ملی شدم.
در دوران بچگی اصلاً به ورزش فکر نمی‌کردم و با ورود به دهه چهارم زندگی یعنی سن ۳۱ سالگی ورزش را شروع کردم؛ خوشبختانه به دلیل نداشتن سقف سن در رشته‌های پا را انشاالله به لطف خدا و همت خودم سال‌های پیش روی زیادی را در عرصه ورزش فعالیت‌خواهم کرد.
ایمنا: از حمایت‌های خانواده برایمان بگویید. آیا این حمایت‌های در حدی بود که به حضور در ورزش و روی سکو رفتن امیدوار باشید.
دارابیان: من فرزند آخر خانواده هستم و همیشه حمایت‌های پدر و مادر و خواهرهایم و برادرم را در همه دوران‌های زندگی داشته‌ام چه در کودکی و نوجوانی و چه در بزرگسالی، خانواده‌ام چه در زمینه تحصیلات و درس و چه در حیطه ورزش همیشه پشتم بوده و حمایتم کرده‌اند. بزرگترین و اصلی‌ترین مشوق‌های من خانواده‌ام هستند علی الخصوص پدر و مادرم که همیشه مرا به ادامه دادن مسیر تشویق می‌کنند و هیچگاه مانع راهم نشده‌اند؛ پدر و مادرم هیچ وقت بین من و خواهران و برادرم نمی‌گذاشتند و حتی نسبت به من سختگیر تر بودند تا از من فردی جسور و مقاوم بسازند. هر کاری که انجام دهم نمی‌توانم ذره‌ای از محبت‌هایشان را جبران کنم.
ایمنا: برایمان از سختی‌های ورزش حرفه‌ای بگویید. قطعا از ابتدا تا به حال روزهای سختی را در ورزش حرفه‌ای داشته‌اید.
دارابیان: ورزش حرفه‌ای سختی‌های خودش را دارد؛ رشته ما به صورتی است که باید حتماً در فضای باز تمرین شود، زمان‌هایی وجود دارد که زیر باران، برف در گرمای تابستان تمرین می‌کردم؛ در سال گذشته برای تمریناتم در فصول سرد یک بخاری جیبی کوچک که با پاوربانک شارژ می‌شود تهیه کردم و در تمرینات همراه خود داشتم که در زمان بین پرتاب‌ها دستانم یخ نزند و بتوانم تمرین کنم، در زمانی که مجدد دیسک‌ها را به من می‌رساندند این بخاری را در دستم می‌گذاشتم تا بتوانم پرتاب کنم. برای انجام درست هر کاری سختی وجود دارد نمی‌شود به دنبال نتیجه مطلوب بود اما سختی نکشید.
ایمنا: چه انگیزه‌ای تحمل سختی‌ها را برای شما آسان می‌کرد؟
دارابیان: فکر کردن به نتیجه و هدفی که داشتم و تصور بالا رفتن پرچم و نواخته شدن سرود ملی کشورم بزرگترین و قوی‌ترین انگیزه‌ی من برای انجام تمرین‌ها و تلاش بوده و هست.
ایمنا: بزرگترین هدف ورزشی‌تان چیست؟
دارابیان: بزرگترین هدف ورزشی برای همه ورزشکاران روی سکو رفتن در پاراالمپیک است، برای من نیز کسب مدال طلای پارالمپیک بزرگترین هدف ورزشی است.
ایمنا: درباره انتخاب حجاب برتر و چادر برایمان بگویید چه شد که انتخابتان چادر شد؟
دارابیان: از اواخر دوره ابتدایی با اختیار خودم چادر را به عنوان پوشش انتخاب کردم و هیچ اجباری برای انتخاب پوششم نداشتم با اینکه مادر و خواهرانم همه چادری هستند و خانواده مذهبی دارم اما هیچ اجباری از سمت خانواده وجود نداشت، اتفاقاً می‌گفتند به علت معلولیتی که تو داری داشتن چادر برائت سخت است ولی خودم دوست داشتم که حجاب برتر را داشته باشم و خدا را شکر تا این لحظه توانسته‌ام پایبند به انتخابم بمانم و در ادامه زندگی نیز تمام تلاشم را برای حفظ اش می‌کنم؛ از کودکی به دنبال برترین و بهترین‌ها بودم و در انتخاب پوشش نیز برترین آن یعنی چادری که ارثیه حضرت زهرا (س) را می‌خواستم و انتخاب کردم.
ایمنا: در مراسم اهدای مدال با چادر حضور پیدا کردید. این موضوع بازخورد و تحسین زیادی در فضای مجازی داشت.
دارابیان: من به چادرم افتخار می‌کنم، زنان چادری الگوی یک زن مسلمان هستند؛ به قول رهبر معظم انقلاب حجاب مانع پیشرفت نیست و من این موضوع را کاملاً لمس کرده‌ام. پوشش کامل یک زن مسلمان چادرش است و به همین علت من فقط در زمان تمرین و مسابقه چادر ندارم آن هم به این دلیل که نمی‌توان با چادر تمرین کرد؛ حتی قبل از مسابقه و به‌خصوص پیش از مراسم اهدای مدال استرس این را داشتم که عوامل برگذار کننده به من اجازه ندهند که با چادر برای دریافت مدال بروم، در همان لحظه که این ترس در دلم افتاد به خدا و حضرت زهرا توسل کردم و به خودم گفتم خدایا خودت به شکلی برایم رقم بزن که بشود با چادر بروم و خدا را شکر که شد؛ مدال روی چادر قشنگ است و بیشتر می‌درخشد، اینکه با حجاب‌برتر برای کسب مدال طلا رفتم برایم پرافتخارتر بود زیرا که توانستم یک زن مسلمان موفق با حجاب کامل را به نمایش بگذارم و بگویم حجاب محدودیت نیست.
ایمنا: در مورد تقدیم مدال طلای هانگژو به مردم فلسطین و غزه علی الخصوص کودکان شهید غزه برایمان بگویید.
دارابیان: کودک هیچ گناهی ندارد، معصوم‌ترین و مظلوم‌ترین قشر یک جامعه را کودکان تشکیل می‌دهند؛ ظلمی که در فلسطین صورت گرفته است جنگ بین حق و باطل است، ما اگر مسلمان واقعی هستیم باید طرفدار حق باشیم نه طرف باطل، همان طور که حضرت آقا فرمودند جنگ بین اسرائیل و فلسطین نیست بلکه جنگ، جنگ بین حق و باطل است، من نیز این مدال را تقدیم کودکان شهید و خانواده‌هایشان کردم تا شاید ذره‌ای از آن غم بزرگی که دنیا دارد تحمل می‌کند بابت این جنایت بزرگ کم کند و حتی باعث آرام کردن دل یک مادر شهید شود، قبل از مسابقه‌ی من، بمباران بیمارستان المعدانی رخ داد و مرا به شدت به هم ریخت، از صمیم قلبم آمد که باید این مدال را تقدیم کودکان شهید غزه کنم؛ متأسفانه این جنگ یک‌طرفه روز به روز شدیدتر و بر تعداد خواهران و برادران شهید ما افزوده می‌شود، این غم به اندازه‌ای بزرگ است که از درون آدم را می‌سوزاند و اینکه جز دعا کردن کاری از دست‌مان برنمی آید تحمل این شرایط را سخت‌تر می‌کند، صحبت من به عنوان یک ورزشکار در مورد جنایت‌های رژیم غاصب صهیونیستی می‌تواند تأثیر گذار باشد و همه متوجه شوند ما این جنایات را محکوم می‌کنیم امیدوارم به زودی زود شاهد نابودی اسرائیل باشیم.
ایمنا: قشنگ‌ترین و لذت‌بخش‌ترین صحنه‌ای که در دوران ورزشی تجربه کرده‌اید را برایمان بگویید.
دارابیان: قشنگ‌ترین لحظه برای من بالا رفتم پرچم ایران و نواخته شدن سرود کشورم در یک کشور بیگانه با هزار کیلومتر فاصله است، اینکه همه به احترام پرچم و سرود ملی ایران دست به سینه می‌ایستند قشنگ‌ترین لحظه‌ای است که می‌توان تصور کرد چه برسد که تجربه کنی و عامل این اهتزاز پرچم باشی، ورزش پارا به شکلی است که همه در کنار هم هستند مثل یک خانواده‌اند دیگر رنگ، نژاد، نوع معلولیت، با ویلچر بی ویلچر و این گونه قضایا کنار می‌رود، همه از من می‌پرسند در مسابقات وقتی با چادر می‌روی اتفاق ناخوشایند و یا برخورد بدی ندیدی و باید بگویم به هیچ عنوان و همه ما در کنار هم یک خانواده بودیم.
ایمنا: تلخ‌ترین لخظه‌ای که تجربه کردید اما باعث شد تا جنگنده‌تر ادامه دهید چه اتفاقی بود؟
دارابیان: مسابقات جهانی فرانسه سخت‌ترین و تلخ‌ترین لحظه برایم بود، به دلیل یک اتفاق از کسب مدال بازماندم البته این اتفاق باعث شد که من برای مسابقات هانگژو مصمم‌تر شوم، خیلی سخت بود ولی درسی برای هانگژو و عاملی برای تلاش بیشتر برای حضور در صحنه‌های بزرگ‌تر و کسب افتخارات بهتر بود.
ایمنا: بزرگترین خواسته‌تان از زندگی چیست؟
دارابیان: عاقبت بخیری و سلامتی، سلامتی و عاقبت بخیری دوتا خواسته بزرگ من است، سلامتی را تا زمانی که وجود دارد کسی حواسش نیست و قدرش را نمی‌داند، عاقبت بخیری هم به نظر من یعنی زمانی که زندگی‌مان تمام شد از نوع زندگی و چیزهایی که از خودمان به جا گذاشته‌ایم راضی باشیم.
ایمنا: و اما حرف پایانی.
دارابیان: من به تنهایی از پس این اتفاقات و کارها بر نمی‌آمدم اگر حمایت خانواده‌ام نبود، پدرم کوه و قهرمان زندگی‌ام است و مادرم مونس و همراه من است، مادرم همچون رودی هم مسیر من بوده است از خداوند بهترین‌ها را برایشان خواستارم و امیدوارم بهشت جایگاهشان شود.
کد خبر 701325منبع: ایمنا
کلیدواژه: الناز دارابیان بازی های پاراآسیایی هانگژو پاراآسیایی هانگژو بازی های پاراآسیایی حجاب چادر مشکی فلسطین غزه مدال طلا پارادوومیدانی پرتاب دیسک بازی های آسیایی هانگژو شهر شهروند کلانشهر مدیریت شهری کلانشهرهای جهان حقوق شهروندی نشاط اجتماعی فرهنگ شهروندی توسعه پایدار حکمرانی خوب اداره ارزان شهر شهرداری شهر خلاق برایمان بگویید کودکان شهید بزرگ ترین حجاب برتر بزرگ تر حرفه ای
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.imna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایمنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۰۲۴۱۶۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
ابهام در اعزام «الناز رکابی» به مسابقات سنگنوردی گزینشی المپیک
رضا زارعی رییس فدراسیون کوهنوردی وصعودهای ورزشی در گفت و گو با خبرنگار مهر و در تشریح وضعیت سه سنگنورد ایران که حضور در مسابقات گزینشی المپیک را پیش رو دارند، وضعیت محیا دارابیان مطلوب و قابل قبول ارزیابی کرد اما نسبت به الناز رکابی مهیا شدن شرایطش برای اعزام به مسابقات به دلیل مصدومیتی که اخیرا دچار آن شده است، ابراز امیدواری کرد.
وی با اشاره به جام جهانی اخیر سنگنوردی که به میزبانی چین و دو دو شهر متفاوت برگزار شد، گفت: نمایندگان سنگنوردی ایران که از فدراسیون جهانی مجوز حضور در مسابقات گزینشی المپیک را گرفته اند، برای آماده سازی بهتر به چین اعزام شدند. در مرحله نخست جام جهانی که به میزبانی شهر «کیکائو» برگزار شد الناز رکابی دچار مصدومیت شد و به همین دلیل در مرحله دوم جام جهانی در «ووجیانگ» شرکت نکرد.
رییس فدراسیون کوهنوردی و صعودهای ورزشی ادامه داد: رکابی در جریان مسابقات از ناحیه کتف دست راست دچار آسیب دیدگی شد و همین باعث شد اصلا به مرحله نیمه نهایی هم صعود نکند. او بلافاصله به ایران بازگشت و روند درمان خود را آغاز کرد. این روزها هم در حال پیگیری وضعیت درمان خود است.
زارعی در پاسخ به این پرسش که «الناز رکابی با این شرایط چه وضعیتی برای مسابقات گزینشی المپیک خواهد داشت؟»، تصریح کرد: الناز رکابی تحت درمان است و مراحل هم خوب پیش می رود. فقط امیدواریم او به انتخابی المپیک برسد. آمادگی رکابی خوب است اما در جام جهانی همین آسیب دیدگی مانع از نتیجه گیری بهتر شد. امیدواریم مصدومیت او به طور کامل برطرف شود تا هم بتواند به گزینشی های المپیک اعزام شود و هم نتیجه بگیرد.
زارعی با یادآوری ارتقا رکوردی که محیا دارابیان در جام جهانی چین داشت در مورد وضعیت او گفت: محیا دارابیان در این مسابقات رکورد ایران که پیش از این هم به نام خودش بود را بهبود بخشید اما او همچنان با رکوردهای ورودی المپیک فاصله دارد.
وی در این زمینه یادآور شد: البته دارابیان در شرایط رکورد ایران را ارتقا بخشید که در مرحله رکوردگیری با سُرخوردگی پا مواجه شد. شاید اگر این اتفاق برای او نمی افتاد می توانست رکورد بهتری ثبت کند اما در هر صورت هنوز با رکورد ورودی المپیک فاصله دارد.
رییس فدراسیون کوهنوردی و صعودهای ورزشی همچنین در مورد وضعیت رضا علیپور با یادآوری عنوان یازدهمی که او در جام جهانی چین به دست آورد، گفت: علیپور در این جام، رقابت های خوبی با قهرمانان جهان داشت اما به هر حال خاصیت مسابقه این است که اگر یک لحظه غفلت شود، شانس ورزشکار از دست می رود. رضا علیپور در مجموعت شرایط خوبی دارد اما برای گزینشی المپیک و کسب نتیجه باید با بالاترین آمادگی ممکن و کمترین میزان خطا حاضر شوند.
به گزارش خبرنگار مهر، رقابت‌های سنگنوردی المپیک همزمان در هر دو بخش مردان و بانوان برگزار می‌شود. در هر بخش ماده سرعت ۱۴ سنگنورد و در هر بخش ماده لید بولدر هم ۲۰ نفر شرکت دارند. تا به امروز به واسطه برگزاری رقابت‌های قهرمانی جهان و قهرمانی قاره‌ای، ۸ نفر در ماده سرعت و ۱۰ نفر در ماده لید بولدر برای حضور در المپیک پاریس انتخاب شده‌اند. بدین ترتیب با برگزاری رقابت‌های انتخابی، در ماده سرعت ۶ نفر و در ماده لید بولدر هم ۱۰ نفر انتخاب خواهند شد.
مسابقات شانگهای (۲۷ تا ۳۰ اردیبهشت) و مسابقات بوداپست (۳۱ خرداد تا ۳ تیر) دو رویداد انتخابی سنگنوردی هستند که با برگزاری آنها فهرست سنگنوردان حاضر در بازی های المپیک ۲۰۲۴ پاریس کامل می شود.
در ماده سرعت ۳۲ نفر و در ماده لید بولدر هم ۴۸ نفر مجاز به حضور در این رقابت‌ها شده‌اند. رضا علیپور، محیا دارابیان و الناز رکابی سه سنگنورد ایران هستند که با اعلام فدراسیون بین المللی سنگنوردی و بر اساس رده بندی جهانی این رشته مجاز به حضور در این رقابت های انتخابی می باشند.
علیپور و دارابیان باید با ۳۰ نفر دیگر برای کسب یکی از ۶ سهمیه باقی مانده ماده سرعت رقابت داشته باشند. رکابیان هم با ۴۷ دیگر رقابت می‌کند تا یکی از ۱۰ سهمیه باقی مانده ماده لید بولدر را به دست بیاورد.
کد خبر 6087693
علت فوت پزشک متخصص در استان فارس در دست بررسی است